Index Hardloopcolumns 2012 (12 tot en met 27)

1 januari 2012 tot en met 31 maart 2012

12. Waarom Sögel (D) ?
13. De Smitsveen Marathon
14. Gewoon doun
15. De Molukkenstraat
16. Sandwiches and tea
17. De speaker
18. De journalistiek
19. Elfstedentocht of Hardloopwedstrijd
20. Voorspelling loopjaar 2012
21. Nieuwe schoenen en laarzen
22. Een herinnering krijgen
23. Surfen op het internet
24. "It's now or never"
25. "'t Zel weer veurjoar worden"
26. "Pien an de knij'n"
27. Over de grens

Hardloopcolumn (27)

Over de grens

Als je regelmatig deelneemt aan hardloopwedstrijden in de grensstreek van Groningen, Drenthe , Overijssel en het aangrenzende Emsland (D) , dan kom je in nogal wat plaatsen. Plaatsen die jou al bekend waren, maar ook plaatsen, dorpjes en gehuchten waarvan je daarvoor nog nooit had gehoord. Door de hardloopsport weet je nu waar het ligt en is je topografische kennis behoorlijk toegenomen, met name van het Emsland. Steden zoals Oldenburg, Leer, Meppen, Emden, Nordhorn, Lingen, Haselünne, Steinfurt en Münster zijn bij de meeste hardlopers wel bekend. Maar wat te zeggen van Holthausen-Biene, Spelle, Stapelmoor, Detern, Gross Stavern, Grossenkneten, Wiesmoor, Greetsiel, Bawinkel, Börger, Wymeer, Ditzum, Salzbergen en Neuenburg ? Als je geen navigatie in je auto hebt moet je eerst heel goed op de kaart kijken waar het ligt en waar je langs moet rijden, tenminste als je het op de kaart kunt vinden. De plaatsen liggen meestal niet zo ver van de grens, de grens die door veel Nederlandse hardlopers nog vaak als een barrière wordt gezien. Maar van de Duitse lopers kan hetzelfde gezegd worden. Zij weten Groningen, Emmen, Coevorden, Enschede, Hoogeveen, Assen en Zwolle over het algemeen wel te liggen. Maar hoe is dat met plaatsen als Erm, Exloo, Nieuwe-Pekela, Beerta, Odoorn, Eext of Wildervank? Op enkele atleten na, zien ook zij niet zo veel in het grensoverschrijdend "loopverkeer". Het aantal Nederlanders dat regelmatig in Duitsland loopt is beperkt, het aantal Duitsers dat regelmatig in Nederland loopt is nog kleiner. En dat is jammer, want doordat je vaker aan "Buitenlandse "wedstrijden deelneemt leer je meer leuke plaatsen en streken kennen en kom je meer in contact met de "Buitenlandse"sporters en hun cultuur!

Hardloopcolumn (26)

"Pien an de knij'n"

Het is vaak hetzelfde voor een hardloopwedstrijd. De deelnemers ontmoeten elkaar bij de inschrijving, bij een kop koffie, bij het omkleden in de kleedkamers, tijdens de eventuele warming-up en bij de startlijn. Bijna allemaal hebben ze sinds de vorige wedstrijd wel wat te melden. : " Ik bin dizze week nait zo lekker west, was steeds zo mui" zegt de Groninger die qua afstand al bijna de hele wereld rondgelopen heeft. "Ik wait nait wat het is, ik dou vandoag kalm aan". De rasechte Groninger uit de Kanaalstreek, die nu in Drente woont heeft ook problemen: "Ik heb zo'n last van mien knij'n"zegt hij en hij voegt eraan toe: "en dat heb ik al een haile tied. Ik geleuf dat ik maar weer een paracetamolletje neem". "Neeee" , zegt de Stad-Groninger, "ik doe vandaag rustig aan, ik heb gisteren ook al een halve marathon gelopen. Nee hoor, rustig aan". De altijd vriendelijke en veel wedstrijden lopende man uit Overijsel doet ook nog een duit in het zakje: "Nee, ik goa vandoage niet voluut" merkt hij op "ik hebbe gistern ook al veule loop'n, nee, ik goa vandoage beslist niet voluut". Ook de hardlopende fotograaf uit Oost-Groningen meldt zich. Hij heeft weer enkele keren getraind, wil misschien wel weer fotograferende hardloper worden, maar had na enkele trainingen alweer "hail veul piene in de knij'n".
Bijna een ieder heeft dus wel wat te klagen of te melden, bijna een ieder probeert zich toch ook min of meer in te dekken voor een slechte prestatie. Bij het vallen van het startschot vertrekken de meeste "klagers" echter als een speer of als "zoef de haas". Je ziet ze pas bij de finish weer terug. Vergeten waren ineens alle "zere knij'n" en andere ongemakkelijkheden en vergeten waren ineens de geuite voornemens. Na de finish wordt daarover niet meer gesproken, nee, de verhalen gaan er over hoe goed je toch gelopen hebt, welke tijd je op de klokken hebt gezet, welke plaats je gehaald hebt en niet te vergeten, wanneer en waar je de volgende week loopt. Dan zullen er echter zonder twijfel wel weer andere klachten zijn.

Hardloopcolumn (25)

"'t Zel weer veurjoar worden"
Ede Staal, de veel te jong overleden Groninger liedjeszanger, zong het al: "t Zel weer veurjoar worden". Het is bijna voorjaar en dat is mooi ! Tijdens mijn laatste trainingslopen in de bossen van Emmen merkte ik het al. De temperatuur wordt aangenamer, de vogels laten zich weer meer zien, de eerste kievitei is alweer gevonden en als je goed kijkt komen er aan de takken van de bomen alweer kleine puntjes voor de bladeren. Als ik aan het eind van een training weer in de buurt van mijn woning kom zie ik dat het gras groener is en dat de krokussen het gras alweer opfleuren. Er kan echter nog van alles gebeuren met de natuur, want "Maart roert zijn staart" en "April doet wat het wil", zijn de bekende gezegden.
Voor de hardlopers vangen er weer mooiere tijden aan. De winter is voorbij. Weg met de door sneeuw en vorst gladde parcoursen, weg met de extra kleding, weg met de "eten-lopen" zoals de "Boerenkool met worstloop" en de vele "Snertlopen", want bij het voorjaar hoort toch niet die winterkost? De atleten hullen zich weer in de korte short of tight met het "hempje" , kortom het gaat er allemaal weer vrolijker uitzien en door die lichtere kleding gaat het algauw weer sneller. 's-Avonds kan je weer bij goede temperaturen en omdat de dagen ook langer zijn, langer trainen. De wereld ziet er ineens veel vrolijker uit! De kortere afstanden worden meer afgewisseld met duurlopen en wedstrijden over langere afstanden. Vrijwel iedereen is na de lange donkere dagen in een betere stemming en dat moet leiden tot nog betere resultaten dan in het voorgaande jaar. Hoewel, het moet allemaal nog maar verwezenlijkt worden en dachten wij vorig jaar niet hetzelfde?
'.

Hardloopcolumn (24)

"It's now or never"

Deze week was ik in Ahoy Rotterdam bij een uitvoering van "Elvis in Concert". In een show zong de legendarische "King" Elvis Presley vanaf een scherm en werd live begeleid door muzikanten van zijn oorspronkelijke band en een orkest. Het was een fantastisch gebeuren en de opzet om een zo echt mogelijke weergave te geven van een Elvis Presley-concert was meer dan geslaagd.
U vraagt zich af wat dit te maken heeft met het hardlopen en waarom ik in mijn hardloopcolumn hier melding van maak. Welnu, eind dit jaar ga ik een paar weken naar Amerika en bezoek daar enkele dagen Memphis, Tennessee. Ik zal naar Graceland gaan, daar waar Elvis gewoond heeft, zijn graf bezoeken en veel van zijn muziek gaan genieten. Daarbij ga ik nog eens een paar keer overnachten in het legendarische "Heartbreak Hotel", het hotel dat gelegen is tegenover Graceland. Een vakantie zonder hardlopen is voor mij onmogelijk en daarom zal ik in Memphis deelnemen aan de halve marathon, de St.Jude Memphis marathon. De route gaat door Memphis langs vele bezienswaardigheden, het "Elvis Statue" bij Beale Street, het "National Civil Rights Museum", de "Mississippi River" en niet te vergeten de "Sun Studio" waar Elvis zijn eerste grammofoonplaat en vele andere bekende artiesten platen hebben opgenomen, zoals Roy Orbison, Johny Cash en U2. Hoewel je door heel langzaam te lopen méér van het mooie Memphis ziet, zal ik toch proberen in deze halve marathon (waaraan in 2011 bijna 7.000 atleten deelnamen) een hele goede tijd te lopen en trachten op het podium (eerste drie) van de klasse M 65 te komen. Dat zal beslist een hele opgave worden, maar ik zal mij laten motiveren door één van de liedjes van Elvis "It's now or never".

Hardloopcolumn (23)

Surfen op het internet
Al surfend op het internet kom je nogal wat tegen met betrekking tot de hardloopsport. Veel wedstrijdkalenders, ze gooien je er zo wat dood mee, "Loopjeloopje.nl", "Lauftreff.de" , Laufkalender.de", "Hardloopkalender.nl" en zo kun je nog wel even doorgaan. Uitslagen kun je vinden op "Uitslagen.nl" en op de websites van de meeste verenigingen. En dan niet te vergeten de individuele websites van Geert Wevers, Klaus Eckstein, Bernadette Schuurman, Toli Schanssema , om er maar enkele te noemen. Op deze sites veel nieuws en foto's. De wedstrijden hebben allen een naam. Zo zijn er gewone namen, zoals "Jaarmarktloop", "Proostmeerloop" en "Westerwolde Bosloop". Maar er zijn ook bijzondere wedstrijdnamen: "Goudplevierrun"," Strontraceloop"," Boerenkool met Worstloop" en "Kippenren". Je kunt googlen om veel marathon en halve marathonkalenders en startpagina's van dezelfde afstanden op te vragen. Je kunt een overzicht krijgen van bijvoorbeeld alle Engelse hardloopverenigingen en van de wedstrijden in België, Hongarije en Ierland, en ga zo maar door.
En dan toch zijn er altijd die vragen en opmerkingen van lopers: "Hoe kom je aan al die lopen?" of "Zijn er in de buurt ook lopen?" of "Zijn er in Duitsland direkt over de grens ook wedstrijden?" of "Daar is ook ja een wedstrijd, daar wist ik helemaal niets van".
Waarom start men 's avonds of in het weekend de computer niet op en gaat surfen op het internet. Ik denk dat als je alle hardloopkalenders wilt bekijken, de loopverslagen wilt lezen en de foto's, uitslagen, oorkondes en dergelijke wilt bekijken je het gehele weekend hiermede bezig bent en niet meer aan hardlopen toekomt en DAT is nou ook niet weer de bedoeling.

Hardloopcolumn (22)

Een herinnering krijgen
Kent u die term lezers: Een herinnering krijgen? Af en toe krijg je als je een wedstrijd loopt een herinnering. Zoals in de aankondiging al staat, krijg je als aandenken aan de wedstrijd, die je gelopen hebt, een "herinnering". Of zoals je lopers hoort zeggen : "We krijgen ook een herinnering". Dat kan van alles zijn. Een heel mooie herinnering is een handdoek. Ook een goed loopshirt is een mooie herinnering, je moet bij zulke herinneringen dan over het algemeen wel meer inschrijfgeld betalen. T-shirts zijn ook "in"als herinnering, maar je hebt er zo langzamerhand wel genoeg van, de kast puilt uit van de T-shirts. Het zijn dan wel herinneringen aan de wedstrijd, maar het zegt je weinig meer, je hebt er teveel en er is, afgezien van de tekst en kleur, weinig onderscheid. Bij de Brinklopen in Diever moet je opgeven of je een herinnering wilt hebben of niet. Dat is dan een simpele medaille, waarvoor je echter wel apart moet betalen. Ik hecht daar geen waarde aan, dus voor mij is het niets. Bij de Bosbaanlopen in Emmeloord krijg je na afloop een appel, ik denk dat dit niet als een herinnering bedoeld is. Mocht dit wel zo zijn, dan is na een aantal happen de herinnering weg en heb je niets meer. Dat is dan een herinnering waar je maar heel kort plezier van hebt. Enkele jaren geleden kreeg ik bij een loop een "wasknijper op een veer". Dat zal ik nooit vergeten en als iemand mij vraagt of je ook een herinnering krijgt, denk ik vaak aan die wasknijper op een veer. Met de wasknijper kun je briefjes bij elkaar houden, niet te veel, anders valt het standaardje, waarop de wasknijper met veer bevestigd is, om. Na deze sof heb ik vaak een herinnering, die mij aangeboden werd, geweigerd. Een herinnering is goed bedoeld, maar het moet wel een bepaalde "waarde" of "nut" hebben. Als het dat niet heeft, kan men maar beter niets geven en het geld ergens anders aan besteden.

Hardloopcolumn (21)

Nieuwe schoenen en laarzen
Het is wel wat met die nieuwe schoenen en laarzen. Vorige week kocht ik in Duitsland twee paar nieuwe schoenen. Al mijn hele "loopleven" lang koop ik Asics Kayano , reeds enkele jaren altijd maat 48. Ik hoef die schoenen niet te passen, ik weet dat Asics Kayano maat 48 voor mij altijd perfect zitten en ik besloot dus om deze schoenen zonder te passen te kopen. Ik wilde echter ook wel eens wat anders. In de winkel viel mijn oog op een ander model van Asics, de Asics 3020. Ik had bij het lopen van een rondje in de winkel een goed gevoel bij deze schoenen. Ook de prijs van deze schoenen was niet verkeerd en deed mij licht glimlachen. Omdat het model iets anders was dan de Kayano probeerde ik de maten 47 en 48. Ik besloot maat 48 te kopen. Toen ik thuiskwam bleek men mij maat 47 meegegeven te hebben. Direct belde ik met de sportzaak in Duitsland en ik mocht de schoenen omwisselen. Zo gezegd, zo gedaan. Extra kosten, maar die werden door de sportzaak, waar ik de schoenen gekocht had, ruimschoots vergoed met extra korting.

Vorige week maakten andere loop(vrienden) mij attent op hun nieuwe schoeisel. De éne is hardloper, maar loopt momenteel even niet, de andere doet veel werk bij de organisatie van hardloopwedstrijden. Het was erg koud en er lag sneeuw en het is logisch dat je dan, als je niet hoeft te hardlopen, geen loopschoenen draagt. "Hest doe onze neie leerzen al sain" zei de vrouwelijke helft van de twee. Ik keek naar hun voeten en zag dat ze beide dezelfde laarzen aan hadden. Ik vond ze mooi en antwoordde:"Hail verstandig mit die kolde, nou krieg'n joe gain kolde vout'n".

Vanavond kreeg ik een mailtje van een andere goede (loop)vriend. Hij had zich in Groningen een paar Asics loopschoenen gekocht. Model GT-2170, maar dit terzijde. De schoenen waren in de hardloopwinkel niet voorradig en daarom worden ze volgende week aan de deur bezorgd, mailde hij. Dat is nog eens wat anders dan dat je ze zelf ophalen en dan ook nog weer omruilen moet........

Hardloopcolumn (20)

Voorspelling loopjaar 2012

Onlangs droomde ik dat ik ergens op een kermis was en langs de vele attracties slenterde. Toen ik daar zo rond liep viel mijn oog op een bijzondere tent. Met een felle lichtreclame en schreeuwende letters werd aangegeven dat daar een waarzegster haar "werk" deed. Nu heb ik het niet zo met waarzegsters en ik was er daarom dan ook nog nooit geweest. Voorspellingen voor de toekomst, ach wat niet weet..... Omdat ik echter het afgelopen jaar op loopgebied niet zo goed gepresteerd had en benieuwd was of er in 2012 misschien toch nog verbetering mogelijk zou zijn, trok ik de stoute schoenen aan en ging de tent binnen. Ik was daar alleen en aan een tafel zat een waarzegster achter een kristallen of glazen bol. Ik vroeg haar mijn toekomst voor 2012 alleen op hardloopgebied te voorspellen, voor andere voorspellingen had ik geen belangstelling. Dat was goed en met de handen aaiend over en kijkend in de glazen bol begon zij haar voorspelling.
" Het wordt een goed loopjaar voor u. Uw conditie zal in het begin van het jaar sterk verbeteren, hetgeen voornamelijk zal komen door de duurlopen die u zult afwerken. In het begin van het jaar zult u ook regelmatig aan wedstrijden deelnemen en in het buitenland zult u ook enkele halve marathons lopen. De tijden zullen in de eerste maanden van 2012 nog niet zo geweldig zijn. In mei of juni zult u echter al een tijd van twee uur en drie minuten op de halve marathon realiseren". Dat verheugde mij zeer en ik werd door opwinding al een beetje warm van binnen. " Na de zomer zal het nog beter met u gaan, ging zij verder. U zult ook sneller worden op de kortere afstanden wat een gevolg is van de intervaltrainingen die u gaat doen. Een marathon zult u niet lopen. U hebt er al enkele gelopen en vanwege regelmatige knieproblemen vindt u dat kennelijk wel genoeg. In de laatste drie maanden van 2012 zult u een voor u nog hele snelle halve marathon lopen. In de bol zie ik, dat de tijd tussen de een uur en zesenvijftig minuten en twee uur zal liggen. Daarnaast zult u diverse goede tijden op de diverse kortere afstanden lopen. Ik zie een hele mooie tien-kilometertijd van vijftig minuten en dertig seconden en een vijf-kilometertijd iets boven de vijfentwintig minuten." Ik was zeer verheugd met deze voorspelling en verliet opgewekt de tent. We zullen zien wat ervan terecht komt dit jaar, dacht ik en werd wakker....

Hardloopcolumn (19)

Elfstedentocht of Hardloopwedstrijd

Het is er dan toch (nog) niet van gekomen. Woensdag werd bekend dat de Elfstedentocht (voorlopig) niet door zal gaan. Het ijs is te dun en het is daardoor te riskant. De Elfstedentocht gaat alleen door als er heel bijzondere winterse omstandigheden zijn. Bij hardloopwedstrijden is dat meestal andersom. Als er heel bijzondere winterse omstandigheden zijn gaat de wedstrijd niet door. We hoeven voor het schaatsenrijden komen weekend dus niet naar Friesland, waarbij het nog maar de vraag is of je die provincie bij het doorgaan van de wedstrijd überhaupt had kunnen bereiken. Ook hoeven we de eventueel geplande hardloopwedstrijd niet af te zeggen, teneinde voor de buis met een hapje en een drankje en later met een bord op schoot, te kunnen genieten van die fantastische Hollandse taferelen. Eigenlijk is dat heel jammer. De Elfstedentocht wordt om de hiervoor reeds genoemde reden niet zo vaak gehouden; hardloopwedstrijden zijn er bijna elk weekend in overvloed. Nu het echter zeker is dat "de tocht der tochten" niet doorgaat, zullen we dus toch weer gaan hardlopen. De één gaat trainen, de ander een wedstrijd lopen. Misschien is het een idee om zaterdagmorgen naar Leeuwarden te gaan, daar is de Kleine Wielenloop, niet over het water, maar deels langs het water (neem ik aan). Je zult dan waarschijnlijk nog genoeg schaatsenrijders zien. Zo start en finish je dan toch nog in de stad, waar de Elfstedentocht zou starten en finishen en proef je misschien nog een heel klein beetje van de (Elfsteden) ijssfeer....

Hardloopcolumn (18)

De journalistiek

Ik wil het eens met u hebben over de journalistiek en de sport. Vooraf wil ik benadrukken dat iedereen fouten kan maken, niemand is perfect. Ook ik maak fouten in mijn columns en eigenlijk is dat ook niet zo erg. In de maand januari 2012 ben ik in krantenartikelen een aantal aardige opmerkingen en fouten tegengekomen die ik u niet wil onthouden.
Wat dacht u van het verslag van de Woonsfeer Heine Crossloop (ik citeer): " Jan Herder, de trainer/leider van KZC '08, kwam als derde over de streep in een tijd van 34.00 blank". Is dit niet dubbel?
Of deze met betrekking tot de Udikloop (ik citeer): "Om 14.00 uur is vervolgens de start van de trimloop over een afstand van 6500 meter en van de wedstrijdloop over tien kilometer. De mannetjesputters lopen eerst een rondje om het sportveld en zettten dan koers richting het bos. Past het begrip mannetjesputters wel bij de hardloopsport en zijn 10 kilometerlopers mannetjesputters?
Regelmatig zie je krantenverslagen waarin staat dat loper X de 10 kilometer "afraffelde" in een bepaalde tijd. Past het woord afraffelen eigenlijk wel bij de hardloopsport?
In de ZuidOosthoeker van 31 januari 2012 stond te lezen dat atleten last hadden van konijnen. Het middenterrein van het sportcomplex van de atletiekvereniging De Sperwers uit Emmen wordt volgens het artikel namelijk overspoeld door konijnen en het bestuur van deze club zit met de handen in het haar. Ik denk dat het bestuur en de lopers liever "hazen" hadden gehad, die waren waarschijnlijk meer van pas gekomen en hadden nuttig werk kunnen doen.
Overigens is het niet alleen bij de hardloopsport waar de journalisten af en toe aardige opmerkingen plaatsen of in de fout gaan. Toen ik vroeger bij de schermsport als bestuurder eens een journalist sprak, vroeg deze aan mij : "Waar moet schermer X tegen spelen"en niet "Waar moet schermer X tegen schermen". Gespeeld wordt er onder meer bij voetbal, handbal, hockey e.d. maar beslist niet bij de schermsport.
Overigens ook bij het TV-commentaar worden soms grappige opmerkingen geplaatst. Zo merkte de commentator op 22 januari j.l. bij de waterpolo-wedstrijd voor vrouwen Nederland-Engeland op, dat de Engelse dames "geen poot aan de grond kregen". Dit was natuurlijk figuurlijk en niet letterlijk bedoeld.
(wordt vervolgd)

Hardloopcolumn (17)

    De speaker

Tijdens de wedstrijden zie je hem vaak. De speaker, ook wel de microfonist genoemd. Meestal is het een "hij", die "live" verslag doet en het publiek onder meer op de hoogte probeert te houden van het verloop van de wedstrijd. Alle mensen verschillen, dat geldt dus ook voor de speakers en hun manier van verslaggeving. Eén van de beste en misschien wel de allerbeste wordt over het algemeen de Groninger Harm Noor uit Stadskanaal gevonden (Er gaat niets boven Groninge(n)rs). Hij "speakt" heel veel in de drie Noordelijke provincies. Hij geeft met een prettige stem deskundig commentaar, noemt wat gegevens als hij die van jou heeft, is zeer attent en houdt goede interviews. Als je als loper binnenkomt noemt hij de tijd: "Mans Veldsink finisht in een tijd van 45 minuten en zo'n 20 seconden". Dan is er die speaker uit het oosten van het land. Je ziet hem op wedstrijden in Glanerbrug, Ommen, Dalen, Bennekom om maar enkele plaatsen te noemen. Een stortvloed aan woorden komt over je heen als hij "speakt". Als je het over "die man met zijn bretels" en "die met de handdoek om zijn nek" hebt, dan weet je wel wie bedoeld wordt. Ook hij bereid zich goed op de wedstrijd voor en heeft als aardigheidje altijd iets te vertellen over wat er op dezelfde datum als de huidige wedstrijd enkele jaren geleden gebeurde, bijvoorbeeld dat Erben Wennemars op dezelfde dag acht jaar geleden wereldkampioen werd. Dan hebben we nog een speaker, wiens naam mij is ontschoten. Hij geeft zeer "vlak, eentonig" commentaar. Hij opereert o.a. in de buurt van Meppel en Hardenberg.

Niet te vergeten hebben wij dan nog Jan Kooistra. Druk heen en weer "ijsberend" met de microfoon in de hand en zijn gezicht af en toe naar de grond gericht geeft hij zijn voorbeschouwing en commentaar. In Duitsland is Berd-Willi Deiters uit Herzlake een bekende "moderator". Hij geeft onder meer commentaar in Löningen, Grossenkneten, Spelle en veel meer plaatsen. Hij geeft commentaar à la wijlen Theo Koomen en kraamt daarbij ook veel onzin uit, zoals: "Da haben wir Gerrit Scho-Schoe-i-tema (ach was eine schwere Name) aus Holland. Heutemorgen ist er mit dem Flugzeug in Hamburg gelandet und jetzt läuft er hier schon in Spelle". Ach, er zijn er zoveel speakers en iedereen doet het op zijn manier. Het is maar goed dat ze er zijn, want anders was het ook maar een saaie bedoening.

Hardloopcolumn (16)

Sandwiches and tea

Het was in de herfst van 2003. Wij ( Harmke en ik) waren weer eens op vakantie in Ierland en zoals zo vaak, wilde ik graag in de vakantie een wedstrijd lopen. Deze keer had ik mijn oog laten vallen op een klein stadje in het westen van Ierland, ergens in de buurt van de Shannon rivier en de stad Limerick. De wedstrijd, "The Loughrea Five", ging over 5 mijlen oftewel zo'n 8 kilometer. Niet minder dan ruim zevenhonderd!! lopers hadden zich voor deze wedstrijd gemeld. Het aantal deelnemers bij de hardloopwedstrijden in Ierland is meestal erg groot. Het inschrijfgeld was vrij fors: bij na-inschrijving moest ik 20 Euro op tafel leggen (voorinschrijving was 13 Euro). Na een reis van bijna anderhalf uur vanaf ons vakantieverblijf aan de Westkust van Ierland waren wij bij onze bestemming. Ik wilde mij direct bij aankomst in de plaatselijke "Temperance Hall" inschrijven, maar dat was nog te vroeg, de inschrijving was nog niet geopend (ik ben altijd veel te vroeg) . In een aangrenzende ruimte waren een behoorlijk aantal dames brood aan het smeren. De geur van verse koffie kwam ons tegemoet en ik had wel zin in een bakkie. Harmke heeft liever thee. Ik vroeg vriendelijk om "a cup of coffee and a cup of tea" maar dat ging niet door. "You have to run first", zei de dame die ik dat vroeg en zei ging verder met het smeren van brood. Ik probeerde het nogmaals, zei dat we op vakantie waren in Ierland, anderhalf uur gereden hadden en wel wilden betalen voor de koffie en thee. Er werd overleg gepleegd en besloten werd, hoewel het tegen de regels was, zeiden ze, ons een kop koffie en thee te verstrekken. Een betaling hiervoor werd niet op prijs gesteld. Omdat we vroeg ontbeten hadden en ik alweer honger had luste ik al wel weer wat. Omdat vragen vrij is, vroeg ik beleefd om een broodje. Weer kwam hetzelfde antwoord: "You have to run first". Ik wou niet onbeleefd zijn en vroeg niet verder. Ik liet het voor wat het was. De dames gingen door met brood smeren en op de tafels erachter ontstonden al aardige stapels..... De wedstrijd was erg interessant en ik liep niet onverdienstelijk. Na de finish, in een tijd van 39 minuten en 45 seconden, kregen we een "goody bag" , een plastic tas met allerlei dingen, zoals een t-shirt, fruit, repen, folders "and so on". We gingen terug naar de "Temperance Hall" voor de prijsuitreiking. Het duurde erg lang voordat deze begon. In de tussentijd kon je je echter tegoed doen aan de heerlijke sandwiches die de dames gesmeerd hadden en die op borden op de tafels stonden. De dames gingen steeds rond met thee die vanuit grote ouderwetse ketels geschonken werd. Je kon naar hartelust "bunkeren", alles was in het inschrijfgeld inbegrepen. Alcoholische dranken werden niet genuttigd, ik weet ook niet of ze te verkrijgen waren. Omdat ik gek ben op rekenen en het aantal sandwiches dat ik nam als een gemiddelde per persoon nam, moeten er wel zo'n twee tot drieduizend sandwiches gesmeerd en verorberd zijn. Na afloop vonden we dat het inschrijfgeld dan wel hoog was, maar gezien dat je onbeperkt van de sandwiches en de thee kon nemen (ook de supporters) en niet te vergeten de "goody bag" viel het nog wel mee. We waren weer een ervaring rijker en hebben al met al wel van het uitstapje genoten. Een jaar later zijn we er weer geweest. Er was nog niets veranderd, iedereen en alles was er weer. De sandwiches en thee smaakten toen ook weer prima.

Hardloopcolumn (15)

De Molukkenstraat
De DFW-runners organiseren veel marathons. De ene is nog niet voorbij of de andere dient zich al weer aan. Zondag is dat de Walfrides Brug Marathon in Groningen. De aankondiging las ik op de website van de DFW-Runners en mijn oog viel op de beschrijving van de route die je per auto kunt volgen om bij de start te komen. Mijn hart begon iets sneller te slaan toen er stond dat je linksaf de Molukkenstraat in moest rijden. Dat is de straat waar ik vele herinneringen uit mijn studententijd aan heb. We spreken dan over de mid-zestiger jaren van de vorige eeuw. Ik woonde toen op "kamers" (het was er maar één, maar zo wordt dat genoemd) aan de Molukkenstraat bij een aardige mevrouw, mijn "hospita". Het was een mooie tijd, waarbij ik in het eerste jaar (toen de zon zich heel regelmatig liet zien en ik de colleges op de RU saai vond) vele dagen doorbracht in het park, dicht bij de start van de marathon van zondag . Ik deed toen nog niet aan de hardloopsport en fietste of wandelde (als de oude fiets kapot was) meestal in die omgeving.
In eerste instantie was ik niet van plan zondag naar de marathon in Groningen te gaan. Ik wilde naar de Zwolse Bos Marathon in Heerde, de plaats die ook veel herinneringen uit mijn jeugd naar boven brengt. Een groot deel van mijn familie is afkomstig uit Heerde en ik heb daar vele vakanties doorgebracht.

De Molukkenstraat bracht mij echter op andere gedachten en ik besloot mij in te schrijven. Nu mijn inschrijving door de organisatie is gefiatteerd kan ik niet wachten om zondag door de Molukkenstraat naar de start aan de Soendastraat/Curacaostraat te rijden. Daarna zal ik die buurt tijdens mijn 19,2 km race nader gaan verkennen en gaan kijken of ik nog bekende dingen uit mijn verleden zie.

Hardloopcolumn (14)

"Gewoon doun"
Hij had het mij al vele malen gevraagd: "Is der binnenkeurt ook 'n loop in Duutsland"? Ik antwoordde dat er regelmatig wedstrijden direct over de grens waren. Hij vroeg verder: "Hou waist du dat en hou kommst du an die wedstrieden?" Ik vertelde hem dat ik vaak op diverse Nederlandse en Duitse websites keek en dat daarop veel wedstrijden te vinden waren en voegde eraan toe: Mijn vereniging Lauffreunde Emsland geeft jaarlijks een loopkalender(boekje) uit met wedstrijden in het Emsland , daar kun je wel een exemplaar van krijgen en je kunt ook op mijn site kijken, daar vind je diverse links naar Duitse sites met heel veel wedstrijden. "Kist mie die sites dan e'vn opschrievn"?, zei hij . Ik had daar niet zoveel zin in, gaf hem een loopkalender van de Lauffreunde Emsland en verwees hem nogmaals naar mijn site. Onlangs trof ik hem weer. "Ik heb heurd dat ze in Duutsland nogal veul bier drink'n noa de wedstried" zei hij tijdens ons gesprek. Ik vond dat ik hem daar enige uitleg over moest geven en vertelde hem dat bij onze Oosterburen na de wedstrijd wel alcoholvrij bier wordt gedronken. Regelmatig (en dat gebeurt steeds meer) is er een stand van bierbrouwer Erdinger met alcoholvrij bier en dan krijg je, als je dat wilt, een halve liter in een plastic beker getapt. Het is bewezen dat dit na de wedstrijd minstens evengoed is als de bekende sportdrankjes. Testen hebben dat uitgewezen en men kan dat ook nalezen in de Duitse Runners-World. Daarna drinken de Duitse lopers meestal "Kaffee" en eten daarbij lekkere Kuchen". Hij keek hiervan op en zei: " Duuts ken ik nait zo goud lees'n, moar zo'n groode beker bier lust ik wel en "Kaffee met "Kuchen" liekt mie ook wel wat. Wie mott'n binnenkeurt moar met een groepke lopers de grens over". Ik vond dat een goed idee en zei tegen hem in het dialect: "Gewoon doun".

Hardloopcolumn (13)

De Smitsveen Marathon.
Ik begreep het niet helemaal, klopte het wel? Via Google had ik op internet gelezen dat Smitsveen onder meer een vennetje in het Nederlandse Nationaal Park Dwingelerveld was. Bij de DFW-runners was het echter in Drouwen, in de buurt van het bekende "Boomkroonpad". Op het laatste moment deed ik een poging om deel te nemen aan deze loop en jawel, het lukte. Ronald K stuurde mij een mailtje dat ik "natuurlijk" mocht deelnemen. Er was nog ruimte. Bij voorinschrijving betaalde men 6 Euro,bij na-inschrijving 8 Euro. Dat was voor mij geen probleem, maar omdat ik toch meer moest betalen, besloot ik het wat langzamer aan te doen en meer te genieten, want ik had er toch voor betaald.... Aldus toog ik naar Drouwen. Ik denk dat het door de weersomstandigheden kwam dat niet alle "inschrijvers" op kwamen dagen. 11 atleten namen deel. Een zo'n klein aantal heeft echter ook wel wat. Omdat ik deze periode iets met het getal elf heb (zie een van mijn eerste colums) en ik toch wou genieten van de omgeving (ik had er toch voor betaald) laat het zich al snel raden wat er gebeurde. Na luttele ogenblikken lag ik op de elfde plaats en dat bleef zo in de eerste twee ronden. Bij de tweede passage van het 11-gangenloopbuffet (het 10-gangen loopbuffet was uitgebreid met erwtensoep van AH als "dessert") gaf Jan S. aan , dat als ik de derde ronde ook zou lopen, ik bij de eerste tien zou eindigen, omdat er al een uitvaller was. Dit gaf mij extra motivatie om door te gaan, ondanks mijn pijn in mijn knie en lies. Na vele scheldkannonades tegen mijzelf in de derde ronde, voltooide ik de door mij voorgenomem halve marathon en kon genieten van de AH-snert. De halve marathonlopers waren alle binnen en wie schetst mijn verbazing dat ik na de glorieuze winnaar Frans S. 2e overall was geworden en eerste in mijn klasse M 65. De marathonlopers waren toen uiteraard nog bezig met het afwerken van hun rondes. Op deze lopers, en vooral op de lopers van het zogenaamde "DFW-circuit", staat echter geen enkele maat. Morgen zullen ze weer aanwezig zijn om in dezelfde omgeving de Lunsveen-marathon te lopen...... A propos: hoe langzaam ik ook liep, van het Smitsveen heb ik niet veel gezien, Zou dit van het slechte weer komen of is het Smitsveen dan toch in het Dwingelerveld?

Hardloopcolumn (12)

Waarom Sögel (D) ?

Op de laatste dag van het jaar was ik weer aanwezig in Sögel (D). Reeds diverse jaren heb ik daar deelgenomen aan de Silvesterlauf. Meestal loop ik daar de wedstrijd over 5 kilometer, één ronde. De 10 kilometerwedstrijd is er trouwens ook, dan loop je twee ronden. In Duitsland zijn vele "Silvesterläufe" en ik ga bij mijzelf te rade, waarom ik bijna altijd in Sögel deelneem. Is het de kleinschaligheid, is het de sfeer, is het de "Strecke", zijn het de "Bratwürste" die buiten onder een afdak of grote parasol gegrild worden of is het misschien de "Glühwein". Ik denk dat het van alles een beetje is; daarnaast zie ik vele bekenden ( dit jaar Annie en Bernd uit Börger, Gerhard uit Meppen , Karl-Heinz uit Lingen, Egbert uit Groningen, Iris uit Nieuwolda, Hermann, Hannes en Holger uit Haren, om maar enkele te noemen), zijn de weersomstandigheden elk jaar toch wel verschillend en doe je door de gezelligheid en sfeer nieuwe loopkennissen op (Reina, Janneke, Bert). En natuurlijk niet te vergeten, er worden veel bekers uitgereikt. Door deel te nemen aan de 5-kilometerwedstrijd lukt het mij meestal een beker als winnaar van mijn "Altersklasse" in de wacht te slepen. De wat snellere lopers lopen over het algemeen de 10 kilometer, dus de concurrentie op de 5 kilometer is minder groot. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik in Sögel reeds driemaal tot winnaar op de 5 kilometer in mijn "Altersklasse" ben uitgeroepen en dat streelt natuurlijk mijn ego (van wie niet?) Om in de prijzen te vallen moet je af en toe wat bedenken.....