Sandwiches and tea
Het was in de herfst van 2003. Wij ( Harmke en ik) waren weer eens op vakantie in Ierland en zoals zo vaak, wilde ik graag in de vakantie een wedstrijd lopen. Deze keer had ik mijn oog laten vallen op een klein stadje in het westen van Ierland, ergens in de buurt van de Shannon rivier en de stad Limerick. De wedstrijd, "The Loughrea Five", ging over 5 mijlen oftewel zo'n 8 kilometer. Niet minder dan ruim zevenhonderd!! lopers hadden zich voor deze wedstrijd gemeld. Het aantal deelnemers bij de hardloopwedstrijden in Ierland is meestal erg groot. Het inschrijfgeld was vrij fors: bij na-inschrijving moest ik 20 Euro op tafel leggen (voorinschrijving was 13 Euro). Na een reis van bijna anderhalf uur vanaf ons vakantieverblijf aan de Westkust van Ierland waren wij bij onze bestemming. Ik wilde mij direct bij aankomst in de plaatselijke "Temperance Hall" inschrijven, maar dat was nog te vroeg, de inschrijving was nog niet geopend (ik ben altijd veel te vroeg) . In een aangrenzende ruimte waren een behoorlijk aantal dames brood aan het smeren. De geur van verse koffie kwam ons tegemoet en ik had wel zin in een bakkie. Harmke heeft liever thee. Ik vroeg vriendelijk om "a cup of coffee and a cup of tea" maar dat ging niet door. "You have to run first", zei de dame die ik dat vroeg en zei ging verder met het smeren van brood. Ik probeerde het nogmaals, zei dat we op vakantie waren in Ierland, anderhalf uur gereden hadden en wel wilden betalen voor de koffie en thee. Er werd overleg gepleegd en besloten werd, hoewel het tegen de regels was, zeiden ze, ons een kop koffie en thee te verstrekken. Een betaling hiervoor werd niet op prijs gesteld. Omdat we vroeg ontbeten hadden en ik alweer honger had luste ik al wel weer wat. Omdat vragen vrij is, vroeg ik beleefd om een broodje. Weer kwam hetzelfde antwoord: "You have to run first". Ik wou niet onbeleefd zijn en vroeg niet verder. Ik liet het voor wat het was. De dames gingen door met brood smeren en op de tafels erachter ontstonden al aardige stapels..... De wedstrijd was erg interessant en ik liep niet onverdienstelijk. Na de finish, in een tijd van 39 minuten en 45 seconden, kregen we een "goody bag" , een plastic tas met allerlei dingen, zoals een t-shirt, fruit, repen, folders "and so on". We gingen terug naar de "Temperance Hall" voor de prijsuitreiking. Het duurde erg lang voordat deze begon. In de tussentijd kon je je echter tegoed doen aan de heerlijke sandwiches die de dames gesmeerd hadden en die op borden op de tafels stonden. De dames gingen steeds rond met thee die vanuit grote ouderwetse ketels geschonken werd. Je kon naar hartelust "bunkeren", alles was in het inschrijfgeld inbegrepen. Alcoholische dranken werden niet genuttigd, ik weet ook niet of ze te verkrijgen waren. Omdat ik gek ben op rekenen en het aantal sandwiches dat ik nam als een gemiddelde per persoon nam, moeten er wel zo'n twee tot drieduizend sandwiches gesmeerd en verorberd zijn. Na afloop vonden we dat het inschrijfgeld dan wel hoog was, maar gezien dat je onbeperkt van de sandwiches en de thee kon nemen (ook de supporters) en niet te vergeten de "goody bag" viel het nog wel mee. We waren weer een ervaring rijker en hebben al met al wel van het uitstapje genoten. Een jaar later zijn we er weer geweest. Er was nog niets veranderd, iedereen en alles was er weer. De sandwiches en thee smaakten toen ook weer prima.