Liefde in de Drenthe Marathon
7e Drenthe Marathon 1990
De 26-jarige Saskia denkt voldoende te hebben getraind om de
7e Drenthe Marathon in Klazienaveen te kunnen lopen. Een prachtige atletische
sportvrouw met een staart van blonde haren wapperend achter haar aan. Pas drie
jaar geleden is ze begonnen te hardlopen. Inmiddels heeft ze een persoonlijk
record op de halve marathon gelopen van 1.32 uur.
Ze denkt nu de hele marathon te kunnen lopen binnen 3.30
uur.
Met de tussentijden op de arm geschreven begint ze aan de
sportieve klus.
Het gaat goed, halverwege ligt ze zelfs een paar minuten
voor op haar schema.
Toch voelt ze haar kuit af en toe opspelen. Met het ingaan
van de vierde en laatste ronde moet ze zelfs even stoppen omdat ze de pijn nu
echt voelt. Na een paar minuten besluit ze toch verder te lopen. Dan maar wat
rustiger, ze ligt toch voor op haar schema.
Op de Herenstreek gaat het niet meer.
Ze staat aan de kant en kijkt om zich heen.
En nu?
“Kan ik je misschien helpen” vraagt een inhalende hardloper.
“Ik loop al een tijdje achter je en zie dat het niet goed gaat met je been”.
Saskia kijkt de hardloper aan. Ze heeft hem nooit eerder gezien. Hij zal eind
twintig zijn, misschien begin dertig. Een tengere man die een kop groter dan
haar is.
Saskia legt uit wat er aan mankeert.
“Ik ben Roel en ben van beroep fysiotherapeut” stelt hij
zich voor terwijl hij ook haar hand schudt. “Als je even op die dikke kei gaat
zitten, wil ik je kuit wel even behandelen. Misschien lukt het dan de laatste
vijf kilometer uit te lopen”.
Saskia twijfelt. Kan ze een onbekende man haar kuit laten
behandelen?. Aan de andere kant, hij lijkt wel sympathiek en ze wil de marathon
graag uitlopen.
Veel geluk heeft ze de laatste jaren niet gehad met haar
relaties. Ze is een beetje op mannen afgeknapt. Daarom heeft ze zich met ziel
en zaligheid op de hardloopsport gestort. En met succes. Twee keer was ze
tijdens een halve marathon op het podium terechtgekomen.
Op de vraag van Roel de fysiotherapeut knikt ze dan ook.
“Au” gilt ze van pijn. Roel heeft blijkbaar een gevoelige
spier geraakt.
“Ga nu maar weer staan”. Hij kijkt haar vragend aan. “Hoe
voelt het?”
Ze loopt een paar passen. “Veel beter dan zoeven”.
“Dan lopen we samen naar de finish. Ok?”
Saskia knikt opnieuw. Ze wil haar marathon tot een goed
einde brengen.
Op de Vastenow lijkt het wel een feestdag. Door het mooie
weer zitten veel mensen in de tuin om de deelnemers aan te moedigen.
In de verte hoort ze de geluiden in het centrum van
Klazienaveen. De opnieuw opkomende pijn deert haar nu niet meer.
Haar fysiotherapeut blijft keurig naast haar lopen. “Wel
blijven drinken” zegt hij nog een paar keer op een rustige manier.
In een tijd van 3.26 loopt ze de Venus in; het is nog een
paar honderd meter naar de finish. De duizenden toeschouwers geven haar
vleugels.
Nu kan het niet meer mis gaan.
De klok blijft voor Saskia stilstaan op 3.27.45 uur.
Schuin achter haar ziet ze haar fysiotherapeut finishen.
Ze roept nog “Bedankt” maar Saskia betwijfelt of hij het
heeft gehoord. Ze is trots op haar prestatie.
Bijna strompelend loopt ze naar de douches. Roel, haar
reddende fysiotherapeut, is nergens meer te zien. Jammer, ze had hem graag nog
willen bedanken.
Drie dagen later gaat ’s avonds laat de telefoon van
Saskia. Met alleen “ja” neemt ze op.
“Met Roel, de fysiotherapeut” hoort ze aan de andere kant
een warme stem.
“Hoe gaat het met je been en ben je hersteld van je mooie
prestatie van afgelopen zaterdag?”.
Het hart van Saskia slaat drie keer over.
“Vrienden van mij stonden mij op te wachten aan de finish.
Ik heb je nog gezocht maar kon je niet vinden. Via een grote omweg ben ik
achter je naam en telefoonnummer gekomen”. gaat Roel verder.
Saskia legt uit dat het allemaal goed is gegaan en bedankt
Roel voor zijn hulp.
“Wat ik je eigenlijk wil vragen of je zaterdag misschien
samen met mij een tien kilometer wil lopen om de spieren wat soepel te houden”.
Tien dagen later staan ze samen aan de start van een tien
kilometer loop en nog eens een week gaan ze samen uit.
32e Drenthe Loopfestijn Zondag 31 mei 2015
Saskia en Roel staan opnieuw in het centrum van
Klazienaveen. Nu als toeschouwers en ouders van hun nu 24-jarige zoon Arjan.
Hij staat aan de start van de halve marathon. Hij is een talent op deze
afstand. Tijdens het 33e Drenthe Loopfestijn in 2016 wil hij de
marathon gaan lopen.
Roel en Saskia zijn trots op hun enige zoon.
“Wat is de tijd snel voorbij gegaan” zegt Saskia terwijl het
startschot valt. Roel legt zijn arm over haar schouder en drukt zijn vrouw
stevig tegen zich aan.