Een hardloopcolumn uit augustus 2012:
Trainen in de Emmerdennen
Bijna 4 jaar geleden ben ik verhuisd van Vlagtwedde naar Emmen. In Vlagtwedde had ik prima trainingsfaciliteiten. Dichtbij huis een klein bos met heuveltjes, het Emslandermeerpark met rondjes van 2 kilometer, niet ver van de Smeerling met zijn Oudsaksische boerderijen, alles op loopafstand. Met de auto was het maar een korte afstand naar Sellingen, waar je ook naar hartelust kon lopen.
In Emmen zijn de trainingsfaciliteiten niet minder. In een appartement in de wijk Emmerhout woon ik midden in de Emmerdennen. De Emmerdennen met haar smalle en brede bospaden, met haar verharde asfalt-, beton- en sintelpaden. De Emmerdennen met haar talrijke heuvels, klein en groot, met haar zandmeertje, haar "haantjesbak"-meertje, haar hunebed, haar heideveldjes, haar zowel beroemde als beruchte "haantjesbak" en ga zo maar door. Het is prachtig in de in 1824 aangelegde Emmerdennen en het is een waar hardloop-eldorado. Vaak train ik dan ook in de Emmerdennen. Af en toe kom ik langs het in 1929 geplaatste en onthulde monument ter nagedachtenis aan het bestuur van de NV Emmerdennen, die in 1910 het initiatief nam "tot behoud van ons schoone bosch". Je hebt allerlei wandel- en dus ook looproutes, aangegeven met rode, gele, witte, groene, blauwe, zwarte pijlen e.d. Ik volg die routes en switch vaak van de éne op de andere. Daardoor heb ik nooit een vaste route en wordt de training afwisselend. Als ik wat langer wil lopen kan ik mijn training in de Emmerdennen uitbreiden met het lopen in de aangrenzende bossen, zoals het Valtherbos en het Noordbargerbos. En als ik dan eens geen zin heb om in het bos te lopen, dan zijn er in Emmerhout en de andere wijken talrijke fiets- en wandelpaden, waar je ook erg goed kunt trainen.
Ja, ik heb het wat trainingsfaciliteiten betreft, getroffen. Het is alleen jammer, dat ik momenteel al enkele weken geblesseerd ben, waardoor ik niet zoveel kan genieten als ik wel wil van het "schoone bosch" , dat de Emmerdennen is.