"Speaker-loopbaan"
door: Henk Borgmeijer, Dalfsen
 |
| Henk Borgmeijer |
En in dat mijmeren, waar zeker het hardlopen regelmatig in
voorkomt, kwam ik ook terecht bij Gerrit. Die had mij ooit eens in augustus van
dit jaar, tijdens de 50e Losserloop, gevraagd om eens een inkijkje
te geven in het leven van een hardloopspeaker. Bij deze doe ik een bescheiden poging om aan zijn verzoek te
voldoen.
Ga terug naar het jaar 1980. In die tijd was ik
actief als jeugdtrainer, bestuurslid en LA-loper bij av De Gemzen te Heerde. De
Gemzen was ook al in die jaren zeer actief met het organiseren van
wegwedstrijden. In september stond altijd de wegwedstrijd in Veessen (gemeente Heerde) op het programma. In die tijd kwam het
speaken ook mondjesmaat in de mode.
Enkele Gemzen (top)-atleten, die ook landelijk liepen, kwamen
met de vraag of er ook een speaker in Veessen zou kunnen komen. Het bestuur vond
de kosten toen te hoog om een speaker van "ver" te laten komen en toen heb ik gezegd: "ik zal het doen" en een ieder was tevreden en zelf vond ik het ook leuk. En
eigenlijk ben ik dus toevallig zo het "vak" van speaker binnen gelopen.
Zoals gezegd, het begon allemaal heel onschuldig bij De
Gemzen: eigen wedstrijden, zowel op de weg, cross, baan en indoor, ook alle
categorieën van pupil tot en met veteraan en van wedstrijdloper tot en met
prestatieloper.
Van het één komt het ander, dus na enkele jaren ook
wedstrijden speaken in de regio en enkele jaren later ook nationaal, inclusief
NK’s op de weg, cross, baan en zelfs in de beginjaren indoor in de toen
overbekende Veemarkthallen in Zwolle.
Ik deed dit in de beginjaren zonder een
microfonisten-opleiding van de KNAU. Later heb ik deze alsnog gedaan, ondanks
vele jaren ervaring en na zovele nationale wedstrijden ben ik toch als enige van
de 12 gezakt. Iets later is alles goed gekomen, zo goed zelfs dat de de KNAU
mij op de lijst heeft gezet van speaker met een N (mag je ook NK’s speaken).
Je hoort mij niet zeggen dat speaken moeilijk is, maar ik
zeg wel dat als je als speaker je werk goed wilt doen je heel veel tijd moet stoppen
in het bijhouden van uitslagen, records en als het even kan dat je ietsjes meer
weet van de atleten die aan de start staan. Dat hoeft niet altijd alleen maar
atletiek te zijn, het volgen van atleten zowel in de sport als in hun
maatschappelijke loopbaan heeft altijd
mijn interesse gehad (niet alleen van toppers overigens). Zo ben ik altijd op zoek naar
wetenswaardigheden. Dat ietsjes meer weten is ook belangrijk voor de
toeschouwer en die toeschouwer is zo weer belangrijk voor sporters. Als je het
publiek kunt oppeppen en die kunnen dat dan weer overbrengen op de atleet, vaak
in de slotfase van de wedstrijd, kunnen de prestaties nog meer glans krijgen.
Voor mij is het ook altijd belangrijk om te weten wat er zich
op sportief- en lokaal gebied afspeelt in de stad of ‘t dorp waar ik achter de
microfoon sta. Ik vind het prettig om (sport)-mensen tijdens een loopevenement
op de hoogte te houden wat er zoal te doen is in hun eigen omgeving.
Belangrijk tijdens de voorbereiding zijn goede contacten met
de wedstrijdorganisatie. Sponsoren spelen een belangrijke rol en daarom is het
ook van belang dat zij die aandacht kunnen krijgen via de speaker.
 |
| Henk Borgmeijer samen met één van de organisatoren na afloop van de Bunkercross in Olst (maart 2014) |
Maar in mijn visie staat de atleet altijd centraal. Voor mij
is dan ook elke atleet even belangrijk in een wedstrijd. Ik kan genieten van
iedere prestatie op welk niveau dan ook en daarom duurt voor mij een wedstrijd
eigenlijk nooit te lang.
Bij bovenstaande zin moet ik wel een opmerking maken: ik zie
regelmatig atleten die nog niet zo lang het hardlopen beoefenen en toch al
dromen van een mooie carrière op de lange afstand. Niets mis mee, maar niet te
vroeg beginnen met te lange afstanden. Mijn advies is: begin met een 5 in plaats van een 10, daarna
eerst een 10 in
plaats van een halve, en zo verder, en zo verder. Dus laat je de "kop niet gek
maken", want je lichaam zal je er dankbaar voor zijn.
En het mooie is dat de meeste wedstrijden c.q.
prestatielopen bestaan uit meerdere afstanden, zodat de keuze niet zo moeilijk
te maken is, of toch wel ?
Nog een goede raad: sluit je aan bij een club met gediplomeerde trainers. Is goed voor de atleet maar ook zeker voor de clubs om met voldoende leden een gezond financieel beleid in stand te kunnen houden. En ik ben persoonlijk van mening dat een club bij definitie in onze maatschappij een hele belangrijke rol speelt met het begeleiden van jeugd en volwassenen.
Anno nu heeft de NOC*NSF een campagne gestart onder de naam " laat je club niet in z’n hemd staan " met als ambassadeurs: Kees
Jansma, Minke Booy en Erben Wennemars.
Of je nu hockeyer, schaatser, hardloper of speaker bent,
je zult het zelf moeten doen. Maar je club heeft mede er voor gezorgd dat je in
staat bent geweest om dat te doen wat je zo graag doet: sporten en in mijn
geval speaken. Ik ben De Gemzen nog altijd dankbaar dat ik vele jaren mijn
hobby heb kunnen uitoefenen dankzij hun faciliteiten.
Eigenlijk heb ik (bijna) alleen maar “hoogtepunten” meegemaakt
tijdens het speaken en dat komt allemaal door de mentaliteit van de
hardlopers: de energie die ik in het speaken leg is een interactie met de
atleten. Geweldige mentaliteit, doorzettingsvermogen en bijna altijd “goed te
passe” en als je dan ook nog eens samenwerkt met een-tig aantal vrijwilligers
dan is je hobby zoveel waard, dat je ook de laatste deelnemer met alle egards
binnen wil praten.
Atleten, clubs, organisaties en publiek wil ik dan ook bij
deze dank zeggen voor alle mooie momenten die jullie mij in 35 jaar hebben
gegeven.
Ik sluit af met allen een prettige kerst en een gezond en sportief 2015 te wensen.