Hardloopcolumn (35) van 27 mei 2012
De grote teleurstelling
Hij had zich er zoveel van voorgesteld. Hij voelde zich goed. Hij zou wel even laten zien dat zijn beste seizoentijd op de halve marathon wel verbeterd kon worden. Eén van zijn loopvrienden had die beste tijd na veel inspanning danwel behoorlijk verbeterd, wakker lag hij er niet van. Zijn tijd zou nog wel komen en misschien wel in het weekend van 20 mei 2012, waarin de halve marathon werd gehouden waar hij zich op gespitst had en die één van de hoogtepunten in 2012 zou moeten worden.
Op weg naar de stad, waar de halve werd gehouden, had het er nog zo vrolijk uitgezien. In het vliegtuig van Finland naar Letland werd aan alle passagiers champagne geserveerd, het was een jubileumjaar voor de vliegtuigverbinding van Finnair tussen Helsinki en Riga, 20 jaar, een mijlpaal. Bij aankomst op het vliegveld in Riga werd het vliegtuig door 2 brandweerauto's natgespoten. In de aankomsthal werden opnamen gemaakt en hij moest voor de snorrende camera's vertellen, wat hij ervan vond en of hij tevreden was over Finnair en meer van dergelijke zaken.
De eerste twee dagen zag hij dat Riga een geweldige stad was, hij liep veel in de "Oude Stad", daar waar alle straten geplaveid waren met "kinderkopjes". Hij werd daardoor erg moe. Het hotel was uitstekend, een fantastisch ontbijtbuffet, een mooie kamer en hij sliep prima. Het ontbijt was 's-morgens van 7 uur tot 10 en 's-zondags van 8 uur tot 11 uur. De start van de halve marathon was zondags om half negen, dus dat paste niet zo goed. Normaal paste men de tijd voor het ontbijt in een hotel bij een marathon aan, maar dat was hier niet het geval. Een ontbijtpakket kon men op de kamer bezorgen en aangezien hij bijzonder te spreken was over het ontbijtbuffet moest dat pakket ook wel goed zijn, dat kon niet missen. Om half zeven de volgende morgen werd zijn ontbijtpakket gebracht, maar dat stelde helaas niet zoveel voor. Een bekertje yoghurt, een pakje sinaasappelsap ,3 kleine dunne crackers en wat beleg voor de crackers. Niet voldoende en daarom nam hij nog maar een plak ontbijtkoek, die hij zelf van huis had meegenomen. Had hij dat van dat karige ontbijtpakket maar geweten, dan had hij de vorige dag nog wat broodjes gekocht! Trouwens, de vorige dag had hij ook nog slecht gegeten.
Dat was geen goede voorbereiding en dat kwam hem duur te staan. Daarbij kwam nog, dat bij de verzorgingsposten, die er overigens in voldoende aantal waren, vrijwel alleen water te krijgen was. Slechts bij één post zag hij stukjes banaan liggen. Misschien was er nog meer, hij zag het niet. Ondanks het vroege startuur, werd het binnen de kortste tijd warmer, was er op het parcours weinig of geen schaduw en werd het benauwd, er was weinig zuurstof in de lucht. Na een kilometer of acht, hij lag toen op een schema waarbij hij zijn beste seizoentijd misschien nog kon evenaren, was zijn brandstof vrijwel op en moest hij tijd inleveren. Met veel wandelen erbij finishte hij in een tijd van 2:39:19, de op één na slechtste tijd op de halve maraton die hij ooit gelopen had. Alleen in zijn eerste halve marathon in 2001 in Zwitserland was hij langzamer geweest. Hij was na afloop erg moe en de deceptie was groot. De hele week daarna trainde hij niet. Wel genoot hij van de fantastische stad. Hij kreeg weer meer energie. Hij nam zich voor zich beter te gaan voorbereiden op de komende wedstrijden en nog beter en doelgerichter te gaan trainen om betere prestaties te kunnen leveren. Vandaag maakte hij daarmede een start.