Mijn schaduw en ik
Aan het eind van het jaar is het goed eens na te gaan hoe het hardloopjaar is verlopen. Over het algemeen valt het een beetje tegen, de (scherp) gestelde doelen zijn niet bereikt.
Met mijn schaduw, vaak onzichtbaar, maar af en toe naast, voor of achter mij lopend, laaat ik enkele hoogtepunten en bijzonderheden van het jaar 2011 de revue passeren.
De eerste wedstrijd was op 9 januari in Egmond aan Zee. Een halve marathon was voor ons op dat moment te hoog gegrepen, daarom liepen wij de 10,5 km. Dat deden wij niet goed. Onze loopvriend uit Emmen nam deel aan de halve marathon en liep een zware blessure op, die momenteel nog niet geheel is genezen. Mijn schaduw was op 27 februari zichtbaar en liep naast mij de halve marathon op Malta. De avond en nacht voor de wedstrijd had het nogal gestormd en geregend, waardoor het parcours over een afstand van zo'n 300 meter blank stond. Ik moest over een smal muurtje naast het parcours lopen om maar geen natte voeten te krijgen. Omdat het muurtje zo smal was kon mijn schaduw daar niet over en heeft toen aan de andere kant over een grasveld gelopen. Het was redelijk warm, mijn schaduw bleef de hele wedstrijd bij mij en we liepen een tijd van 2:24:09. In mei liepen we in Schüttorf (D) een mooie 5 kilometer in 25 minuten en 37 minuten. Daarna kwam ook in mei de Stadtfestlauf in Ahaus (D), een wedstrijd over 10 kilometer. Het was een mooie en sfeervolle loop en af en toe, als we door een ondergrondse parkeergarage moesten, was ik mijn schaduw even kwijt. De eindtijd was niet geweldig, 58 minuten en 43 seconden. In de daaropvolgende wedstrijden was mijn schaduw er dan weer wel en dan weer niet bij. Zo liet hij mij op een avond in Emlichheim (D) in de steek. En toen kwam 11 juni...... We liepen samen de PieteromRun in Sleen. We beschouwden het als een rustige duurloop en liepen de 10 kilometer in ruim een uur. Na enkele kilometers zagen we enkele ons zeer bekende hardlopers, die op dat moment niet aan de wedstrijd deelnamen, in de bossen naast het parcours. Het was net of ze ons niet wilden zien en dat ze wegkropen. Later hoorden we van hen dat ze wat van plan geweest waren. Het had niets met ons te maken. Komisch was het echter wel. Na wedstrijden in Rouveen, Löningen (D) en Sellingen (om er maar enkele te noemen) namen we op 22 juli deel aan de Citylauf in Haren (D). Daar liepen we de snelste tijd van het seizoen op de 5 kilometer (24 minuten en 53 seconden). In het tweede halfjaar liepen we aanzienlijk minder wedstrijden. Bij diverse wedstrijden, zoals bijvoorbeeld bij de Brinklopen in Diever en in Gross Hesepe (D) was mijn schaduw niet zichtbaar. Het regende nogal bij die wedstrijden. In totaal liepen we ruim 40 wedstrijden, wat minder in aantal dan in voorgaande jaren. Vaak heb ik mijn schaduw niet gezien en dat vind ik eigenlijk prima. Zonder hem loop ik over het algemeen beter. Als ik zeker weet dat de veroorzaker van mijn schaduw volledig en dominant aanwezig is, laat ik meestal een wedstrijd aan mij voorbijgaan ........
Aan het eind van het jaar is het goed eens na te gaan hoe het hardloopjaar is verlopen. Over het algemeen valt het een beetje tegen, de (scherp) gestelde doelen zijn niet bereikt.
Met mijn schaduw, vaak onzichtbaar, maar af en toe naast, voor of achter mij lopend, laaat ik enkele hoogtepunten en bijzonderheden van het jaar 2011 de revue passeren.
De eerste wedstrijd was op 9 januari in Egmond aan Zee. Een halve marathon was voor ons op dat moment te hoog gegrepen, daarom liepen wij de 10,5 km. Dat deden wij niet goed. Onze loopvriend uit Emmen nam deel aan de halve marathon en liep een zware blessure op, die momenteel nog niet geheel is genezen. Mijn schaduw was op 27 februari zichtbaar en liep naast mij de halve marathon op Malta. De avond en nacht voor de wedstrijd had het nogal gestormd en geregend, waardoor het parcours over een afstand van zo'n 300 meter blank stond. Ik moest over een smal muurtje naast het parcours lopen om maar geen natte voeten te krijgen. Omdat het muurtje zo smal was kon mijn schaduw daar niet over en heeft toen aan de andere kant over een grasveld gelopen. Het was redelijk warm, mijn schaduw bleef de hele wedstrijd bij mij en we liepen een tijd van 2:24:09. In mei liepen we in Schüttorf (D) een mooie 5 kilometer in 25 minuten en 37 minuten. Daarna kwam ook in mei de Stadtfestlauf in Ahaus (D), een wedstrijd over 10 kilometer. Het was een mooie en sfeervolle loop en af en toe, als we door een ondergrondse parkeergarage moesten, was ik mijn schaduw even kwijt. De eindtijd was niet geweldig, 58 minuten en 43 seconden. In de daaropvolgende wedstrijden was mijn schaduw er dan weer wel en dan weer niet bij. Zo liet hij mij op een avond in Emlichheim (D) in de steek. En toen kwam 11 juni...... We liepen samen de PieteromRun in Sleen. We beschouwden het als een rustige duurloop en liepen de 10 kilometer in ruim een uur. Na enkele kilometers zagen we enkele ons zeer bekende hardlopers, die op dat moment niet aan de wedstrijd deelnamen, in de bossen naast het parcours. Het was net of ze ons niet wilden zien en dat ze wegkropen. Later hoorden we van hen dat ze wat van plan geweest waren. Het had niets met ons te maken. Komisch was het echter wel. Na wedstrijden in Rouveen, Löningen (D) en Sellingen (om er maar enkele te noemen) namen we op 22 juli deel aan de Citylauf in Haren (D). Daar liepen we de snelste tijd van het seizoen op de 5 kilometer (24 minuten en 53 seconden). In het tweede halfjaar liepen we aanzienlijk minder wedstrijden. Bij diverse wedstrijden, zoals bijvoorbeeld bij de Brinklopen in Diever en in Gross Hesepe (D) was mijn schaduw niet zichtbaar. Het regende nogal bij die wedstrijden. In totaal liepen we ruim 40 wedstrijden, wat minder in aantal dan in voorgaande jaren. Vaak heb ik mijn schaduw niet gezien en dat vind ik eigenlijk prima. Zonder hem loop ik over het algemeen beter. Als ik zeker weet dat de veroorzaker van mijn schaduw volledig en dominant aanwezig is, laat ik meestal een wedstrijd aan mij voorbijgaan ........