dinsdag 2 januari 2018

Jungfrau Marathon

door Hans Banus, Stadskanaal


Hans Banus
Twee vrienden kwamen thuis met een mooi verhaal over een fantastische marathon in de bergen. Ik weet uit ervaring dat ze vaker zulke mooie verhalen hebben over buitenlandse marathons. Wij liepen alleen maar buitenlandse marathons, met een eerste marathon in New York. Wij hebben een standpunt dat, wanneer je zoveel km moet trainen als je een marathon een beetje normaal wilt uitlopen, je ook jezelf mag belonen met een mooie reis naar het buitenland voor een paar dagen. Ze waren naar de Jungfrau marathon in Zwitserland geweest. Een marathon vanuit Interlaken via Lauterbrunnen naar de Kleine Scheidegg. Bijna alleen maar klimmen  en bijna boven zelfs klauteren.

Hoogteprofiel van de marathon
 

We hadden inmiddels al wat buitenlandse marathons gehad zoals Barcelona, Venetië, Londen en Tel Aviv, maar een marathon omhoog naar 2300 meter had ik nog niet gelopen. Via de normale post brochures aangevraagd met inschrijfformulieren. In die tijd ging dat nog zo. In januari kregen we alle benodigde papieren  met daarin ook de route van de marathon.
We hadden weleens 5 of 10 keer een viaduct opgelopen, maar in een keer naar 2300 meter was toch van een ander kaliber.


Samen met mijn vrouw Petra de formulieren ingevuld en meteen een hotel besproken in Lauterbrunnen. Precies halverwege de marathon. Een van mijn vrienden vertelde nog dat hij tijdens de marathon in hetzelfde hotel even van shirt en sokken had gewisseld en zelfs de tv op de kamer aan had gedaan om een glimp van de begrafenis van Lady Di  te zien.
Niet dat wij tv willen kijken maar van kleding verwisselen kan zeer goed van pas komen omdat de weersomstandigheden nogal sterk kunnen wisselen. In Interlaken kan het prachtig weer zijn maar boven bij de finish kan het super koud zijn. Dus altijd rekening houden met wisselende weersomstandigheden.
In mei zijn we begonnen aan onze trainingen , speciaal de heuveltraining. Maar we hadden geen idee of we het wel allemaal goed deden. Wel kregen we het advies vanuit Zwitserland zo te gaan lopen zodat je nog veel energie over hebt voor het laatste deel van ongeveer 10 km. De racedirector schreef ons toen dat de marathon na het plaatsje Wengen op 32 K pas begint.


Hans (l) in de beklimming samen met andere "Globerunners"
We zijn woensdag voor de marathon met de auto richting Zwitserland gereden. Een tocht van ongeveer 900 km. via Basel  naar het dorpje Lauterbrunnen. Het hele dorp was al in de stemming voor de marathon, dus ook onze zenuwen begonnen al aardig te werken. Ons hotel was prachtig gelegen met de marathon voor de deur langs. De volgende dag teruggereden naar Interlaken , de startplaats van de Jungfrau marathon. Overal in de stad hingen grote banners en vlaggen van de marathon. De hele stad was in de ban van de marathon. Bij de inschrijving kreeg je niet alleen een nummer maar ook veel andere leuke presentjes zoals een fraai t-shirt.
Op vrijdag was in Interlaken een geweldige loop voor kinderen. Honderden kinderen holden in soms  veel te grote t-shirts een rondje door de stad. Op de dag van de marathon gingen we tegen 8 uur met de trein van Lauterbrunnen naar Interlaken. Een tocht van ongeveer een half uurtje. De trein zat afgeladen vol met lopers. Hun gezichten zagen bleek van de spanning terwijl ze door de ramen naar buiten keken met uitzichten op de enorme bergen die vandaag bedwongen moesten worden. De geur van allerlei smeermiddelen om de spieren in topvorm te brengen ging door de hele coupé. Bij aankomst in de stad was het een drukte van belang. En bij de startvakken meldden zich al de eerste lopers. De spanning steeg terwijl we onze extra kleding en rugtasjes voor de terugreis van de berg naar beneden inleverden.
Om 9 uur viel het startschot en na enige tijd begonnen we ook in ons startvak te bewegen. Na een klein rondje door de stad ging het parcours via een deel over het vliegveld meteen al een stukje omhoog. Na een relatief vlak eerste  deel van de marathon kwamen we aan in Lauterbrunnen. Mensen stonden aan de kant te klingelen met grote koebellen. Echt een Zwitserse traditie.  Na het dorp was er nog een vlak rondje van 5 km om dan het dorp te verlaten met zicht op enorme met sneeuw bedekte bergtoppen van de Eiger, Mönch en Jungfrau. Al klimmend bereikten we na 6 km het autoloze dorp Wengen. Grote orkesten met hoempa muziek begeleidden de lopers met als hoogtepunt bij het stationnetje.


Stapvoets omhoog
Dan ging het werkelijk stapvoets omhoog. De snelheid als je nog over snelheid kunt praten lag er helemaal uit. Naast het parcours verrezen steile bergwanden vol met sneeuw en ijs terwijl je tussen de koeien door moest lopen. Wat een schouwspel. Eindelijk bereikten we een weer een verzorgingspost, waarvan er velen waren, in de buurt een stationnetje Zweilütschienen. Als je een beetje geluk had ging het treintje , vol met supporters, vlak langs de lopers. Het laatste gedeelte was zo zwaar dat lopers zich af en toe vastklampten aan gras of stenen om zo omhoog te klauteren naar de finish. Het hoogtepunt moest vlak voor de finish nog komen toen we over een smalle richel naar het hoogste punt liepen. Aan beide kanten van de richel ging het bijna steil tientallen meters naar beneden. Als beloning voor deze inspanning stond daar een doedelzakspeler. In volledig Schots tenue. Met een laatste inspanning en wat hulp van vrijwilligers die je over een bergtoppen hielpen bereikten we de finish op de Kleine Scheidegg. Muziek, spandoeken en supporters. Wat een onthaal voor de 2500 lopers die daar een prachtige medaille omgehangen kregen met een mooi t-shirt.

Na de finish Hans (r) met Jans Timmer


Een paar honderd meter na de finish waren er douches van tientallen aaneen gekoppelde Kärchers.  Na deze heerlijke douche en wat eten met een biertje namen we het boemeltreintje schokkend en schuddend naar beneden (lekker misselijkmakend). Een trip die we later niet meer namen, daarvan in de plaats gingen we wandelend terug naar Lauterbrunnen. Een prachtige marathon, zeer aan te bevelen voor marathonlopers die wel eens iets anders willen dan een stadsmarathon over 42 km asfalt.

 Na deze Jungfrau marathon hebben we vele lopers kunnen overhalen om deze prachtige zeer goedverzorgde marathon te gaan lopen. Enige jaren later gingen we zelfs met de bus vol lopers naar de Jungfrau incl . een echte kok naar de Chalet van Elsbeth von Allmen. Sommigen zelfs 7 of 10 keer. Een echte aanrader.