door Hans Banus, Stadskanaal
Hans Banus |
Hoogteprofiel van de marathon |
We hadden inmiddels al wat buitenlandse marathons gehad zoals Barcelona, Venetië, Londen en Tel Aviv, maar een marathon omhoog naar 2300 meter had ik nog niet gelopen. Via de normale post brochures aangevraagd met inschrijfformulieren. In die tijd ging dat nog zo. In januari kregen we alle benodigde papieren met daarin ook de route van de marathon.
We hadden weleens 5 of 10 keer een viaduct opgelopen, maar in een keer naar 2300 meter was toch van een ander kaliber.
Niet dat wij tv willen kijken maar van kleding verwisselen kan zeer goed van pas komen omdat de weersomstandigheden nogal sterk kunnen wisselen. In Interlaken kan het prachtig weer zijn maar boven bij de finish kan het super koud zijn. Dus altijd rekening houden met wisselende weersomstandigheden.
In mei zijn we begonnen aan onze trainingen , speciaal de heuveltraining. Maar we hadden geen idee of we het wel allemaal goed deden. Wel kregen we het advies vanuit Zwitserland zo te gaan lopen zodat je nog veel energie over hebt voor het laatste deel van ongeveer 10 km. De racedirector schreef ons toen dat de marathon na het plaatsje Wengen op 32 K pas begint.
Hans (l) in de beklimming samen met andere "Globerunners" |
Op vrijdag was in Interlaken een geweldige loop voor kinderen. Honderden kinderen holden in soms veel te grote t-shirts een rondje door de stad. Op de dag van de marathon gingen we tegen 8 uur met de trein van Lauterbrunnen naar Interlaken. Een tocht van ongeveer een half uurtje. De trein zat afgeladen vol met lopers. Hun gezichten zagen bleek van de spanning terwijl ze door de ramen naar buiten keken met uitzichten op de enorme bergen die vandaag bedwongen moesten worden. De geur van allerlei smeermiddelen om de spieren in topvorm te brengen ging door de hele coupé. Bij aankomst in de stad was het een drukte van belang. En bij de startvakken meldden zich al de eerste lopers. De spanning steeg terwijl we onze extra kleding en rugtasjes voor de terugreis van de berg naar beneden inleverden.
Om 9 uur viel het startschot en na enige tijd begonnen we ook in ons startvak te bewegen. Na een klein rondje door de stad ging het parcours via een deel over het vliegveld meteen al een stukje omhoog. Na een relatief vlak eerste deel van de marathon kwamen we aan in Lauterbrunnen. Mensen stonden aan de kant te klingelen met grote koebellen. Echt een Zwitserse traditie. Na het dorp was er nog een vlak rondje van 5 km om dan het dorp te verlaten met zicht op enorme met sneeuw bedekte bergtoppen van de Eiger, Mönch en Jungfrau. Al klimmend bereikten we na 6 km het autoloze dorp Wengen. Grote orkesten met hoempa muziek begeleidden de lopers met als hoogtepunt bij het stationnetje.
Stapvoets omhoog |
Na de finish Hans (r) met Jans Timmer |
Een paar honderd meter na de finish waren er douches van tientallen aaneen gekoppelde Kärchers. Na deze heerlijke douche en wat eten met een biertje namen we het boemeltreintje schokkend en schuddend naar beneden (lekker misselijkmakend). Een trip die we later niet meer namen, daarvan in de plaats gingen we wandelend terug naar Lauterbrunnen. Een prachtige marathon, zeer aan te bevelen voor marathonlopers die wel eens iets anders willen dan een stadsmarathon over 42 km asfalt.
Na deze Jungfrau marathon hebben we vele lopers kunnen overhalen om deze prachtige zeer goedverzorgde marathon te gaan lopen. Enige jaren later gingen we zelfs met de bus vol lopers naar de Jungfrau incl . een echte kok naar de Chalet van Elsbeth von Allmen. Sommigen zelfs 7 of 10 keer. Een echte aanrader.